پيش بيني ميزان خودپنداره و سازگاري اجتماعي بر حسب ميزان اوقات فراغت ورزشي دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان ايزدخواست

چكيده پژوهش حاضر با هدف پيش بيني ميزان خودپنداره و سازگاري اجتماعي بر حسب ميزان اوقات فراغت ورزشي دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان ايزدخواست انجام گرديد. روش اين پژوهش توصيفي ـ همبستگي بود كه به روش پيمايشي انجام شد. جامعه آماري اين تحقيق كليه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر ايزدخواست در سال تحصيلي 95-94، به تعداد 221 نفر بودند. با استناد به جدول كرجسي و مورگان تعداد 140 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. به منظور گردآوري اطلاعات از پرسشنامه هاي اوقات فراغت ورزشي، خودپنداره و سازگاري اجتماعي استفاده شد. پس از تأييد روايي صوري پرسشنامه ها توسط متخصصين، پاياني سؤالات از طريق روش آماري آلفاي كرونباخ مورد بررسي قرار گرفت. اين ضريب براي پرسشنامه اوقات فراغت ورزشي 91/0، پرسشنامه خودپنداره 88/0 و پرسشنامه سازگاري اجتماعي 84/0 برآورد گرديد. براي تجزيه و تحليل يافته هاي اين تحقيق از آزمون رگرسيون چندگانه استفاده گرديده است. نتايج تحقيق نشان داد كه مدل رگرسيوني چندگانه خودپنداره در مدل برابر 24/0 شده است يعني رگرسيون خطي چندگانه، به تنهايي حدود 6 درصد از كل تغييرات را توجيه مي كند. همچنين مدل رگرسيوني چندگانه سازگاري اجتماعي در مدل برابر 34/0 شده است يعني رگرسيون خطي چندگانه، به تنهايي حدود 12 درصد از كل تغييرات را توجيه مي كند.