تاثير دو شيوه تمريني سرعتي مقاومتي و سرعتي آزاد بر قابليت سرعت و تغيير جهت هاي تكراري بازيكنان فوتبال

هدف پژوهش حاضر، بررسي تاثير دو شيوه تمريني سرعتي مقاومتي و سرعتي آزاد بر قابليت سرعت و تغيير جهت هاي تكراري بازيكنان فوتبال مي¬باشد. بدين منظور 27 بازيكن فوتبال رده سني اميد (ميانگين و انحراف استاندارد سن 84/1±66/20 سال، وزن 66/9±73/67 كيلو گرم، قد 27/5±95/176 سانتي متر و حداكثر اكسيژن مصرفي 8/5±38/41 ميلي ليتر/كيلو گرم/دقيقه) به صورت نمونه¬گيري هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در سه گروه سرعتي مقاومتي (10=n)، سرعتي آزاد ( 9=n) و كنترل (8=n) تقسيم شدند. براي ارزيابي توانايي سرعت هاي تكراري و تغيير جهت هاي تكراري (با تغيير جهت 100 درجه اي كه داراي چهار تغيير مسير در هر چهار متر) از پرو تكل 20*6 با 25 ثانيه ريكاوري فعال بين هر تكرار استفاده شد. آزمودني ها در يك دوره 6 هفته اي برنامه تمريني سرعتي آزاد و مقاومتي، دو جلسه در هفته در دو روز غيرمتوالي با حداقل 24 ساعت فاصله و به همراه تمرينات عادي فوتبال شركت كردند. براي تجزيه و تحليل داده¬ها از آزمون آناليز كوواريانس (ANCOVA) براي محاسبه تغييرات بين گروهي و از آزمون t زوجي براي تغييرات درون گروهي و همچنين از نرم افزار SPSS20 استفاده شد. نتايج نشان داد تاثير تمرينات سرعتي مقاومتي و سرعتي آزاد بر سريع¬ترين زمان و درصد افت سرعت¬هاي تكراري و تغيير جهت¬هاي تكراري تفاوت معني¬داري مشاهده نشد. بنابراين، به نظر مي¬رسد بين تاثير شش هفته تمرين سرعتي مقاومتي و سرعتي آزاد بر توانايي سرعت و تغيير جهت هاي تكراري در بازيكنان فوتبال تفاوت معني داري وجود ندارد و از هر دو شيوه تمرين مي¬توان بهره برد.