تاثير فعاليت هاي استقامتي منظم و مصرف عصاره هيدروالكلي گزنه بر تغييرات نسفاتين-1 پلاسما در موش هاي نر نژاد ويستار ديابتي نوع يك

هدف: ديابت نوع يك بيماري مزمني است كه در اثر عدم توليد كافي انسولين توسط پانكراس ايجاد مي شود و يا بدن به طور موثر از انسولين توليد شده نمي تواند استفاده كند. گزنه گياهي است كه در طب سنتي به عنوان داروي ضد ديابت معرفي شده و نسفاتين-1 آديپوكايني است كه از بافت چربي ترشح شده و در سازوكار تنظيم عملكرد انسولين و متابوليسم گلوكز شركت دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير 8 هفته تمرين استقامتي و مصرف عصاره‌ي هيدروالكلي گزنه بر سطوح پلاسمايي نسفاتين-1 در موش‌هاي صحرايي ديابتي نوع 1 بود. روش تحقيق: در اين پژوهش موش‌هاي نژاد ويستار در چهار گروه قرارگرفته و توسط داروي استروپتوزوسين به ديابت مبتلا شدند. به حيوانات روزانه عصاره گزنه به‌صورت صفاقي تزريق شد (mg/kg1). گروه «استقامتي+گزنه» هشت هفته، پنج جلسه در هفته و هر جلسه از 60 تا 120 دقيقه در آب شنا كردند. در پايان هشت هفته، از قلب حيوانات به‌صورت مستقيم خون‌گرفته شد. دستاوردها: در ابتداي پژوهش تفاوت معناداري در مقادير وزني گروه‌ها مشاهده نشد (638/0=P). در همه گروه‌هاي پژوهش،پس از هشت هفته كاهش وزن مشاهده گرديد. نتايج نشان داد نسفاتين-1 در بين گروه‌هاي تحقيق، تفاوت معناداري داشت (000/0=P). آزمون‌هاي آماري نشان از افزايش معنادار نسفاتين-1 در گروه «گزنه» نسبت به گروه كنترل داشت (005/0=P). همچنين اين افزايش در گروه «استقامتي+گزنه» نسبت به گروه «كنترل» مشاهده گرديد (000/0=P). نتايج تحقيق حاضر نشان مي‌دهد كه مصرف عصاره‌ي گزنه به همراه تمرين مي‌تواند باعث افزايش سطوح پلاسمايي نسفاتين-1 شود كه اين افزايش مي تواند در جهت كنترل ديابت و جلوگيري از كاهش وزن ناشي از اين بيماري موثر باشد.