تاثير مداخلۀ ذهن آگاهي بر تبحر حركتي و عملكرد شناختي كودكان مبتلا به اختلال نارسايي توجه و بيش فعالي

هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير يك دوره تمريني ذهن¬آگاهي بر تبحر حركتي و عملكرد شناختي كودكان مبتلا به اختلال نارسايي توجه و بيش¬فعالي بود. تعداد 30 نفر از كودكان مبتلا به اختلال بيش¬فعالي است، كه به صورت تصادفي ساده انتخاب شده¬اند و به صورت همتا شده، به دو گروه آزمايش و كنترل(هر كدام 15 نفر) تقسيم شدند. (تعداد نمونه براساس پژوهش¬هاي مشابه و نوع پژوهش انتخاب شده است). با استفاده از مقياس درجه بندي كانرز(فرم والدين )، به تشخيص دقيق¬تركودكان مبني بر وجود اختلال ADHD مبادرت شد. پس از تعيين گروه نمونه و تقسيم آن به دو گروه آزمايشي و گواه به صورت همتا شده، از آزمون تبحرحركتي اوزرتسكي، آزمون عملكرد پيوسته و آزمون حافظه كاري وكسلر به عنوان پيش¬آزمون، استفاده شد، و پس از 8 جلسه تمرين ذهن¬آگاهي ، بر اساس راهنماي مداخله، پس¬آزمون براي بررسي تاثير تمرين ذهن¬آگاهي بر گروه آزمايشي، روي كودكان آزمايشي و گواه به اجرا در آمد. نتايج نشان داد يك دوره تمرين ذهن¬آگاهي مي¬تواند تبحر حركتي و عملكرد شناختي را در كودكان بيش¬فعال به صورت معناداري بهبود بخشد. تمرين ذهن¬آگاهي توانسته تفاوت معناداري بين دو گروه كنترل و تجربي ايجاد كند كه نشان دهندۀ تأثير مداخله ذهن¬آگاهي بود. اين پژوهش‌ به اين نتيجه رسيد كه ذهن¬آگاهي (با رويكردهاي مختلف) مي¬تواند باعث بهبود تبحر حركتي و عملكرد شناختي كودكان مبتلا به اختلال نارسايي توجه و بيش-فعالي ‌شود. از اين رو احتمالا بررسي تاثير اين تمرينات بر اختلالات ديگر بتواند عملكرد شناختي و حركتي را در آ¬ن¬ها به صورت معناداري بهبود بخشد.