تاثير مداخلۀ ذهن آگاهي بر رشد مهارت هاي بنيادي و رشد شناختي كودكان با اختلال هماهنگي رشدي

هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير يك دوره تمريني ذهن¬آگاهي بر رشد مهارت هاي حركتي بنيادي و رشد شناختي كودكان داراي اختلال هماهنگي رشدي مي باشد. پژوهش حاضر از نوع تجربي و ميداني بوده كه با انجام پيش آزمون- پس آزمون و گمارش تصادفي 15 شركت كننده در گروه كنترل و 15 نفر در گروه آزمايش، و اعمال متغير مستقل (تمرين ذهن آگاهي)، بر روي رشد مهارت‌هاي بنيادي و مهارت‌هاي شناختي كودكان مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي اجرا شد. انتخاب آزمودني ها با استفاده از پرسشنامة اختلال هماهنگي رشدي ( DCD – Q ) صورت گرفت، متغيرهاي حركتي (نظير مهارت هاي جابجايي و دستكاري ، تعادل ايستا، تعادل پويا) و شناختي (نظير زمان واكنش و زمان تأخير و زمان كل حل مسئله) قبل و بعد از تمرينات توسط آزمون هاي معتبر رشد حركتي درشت (TGMD2)، تست تعادل ايستاي لك لك، تست تعادل پويايYو آزمون برج لندن ) اندازه گيري شد. و پس از 8 جلسه تمرين ذهن¬آگاهي ، بر اساس راهنماي مداخله، پس¬آزمون براي بررسي تاثير تمرين ذهن¬آگاهي بر گروه آزمايشي، روي كودكان آزمايشي و كنترل به اجرا در آمد. نتايج تحليل كواريانس، آزمون لون، تي مستقل و همبسته نشان داد تمامي متغيرهاي گروه آزمايش از پيش آزمون تا پس آزمون دستخوش تغييرات معني دار شده است .(p