تحليل ميزان تاثير مديريت زمان بر خودكنترلي دبيران تربيت‌بدني شهر تبريز با استفاده از نرم افزار SPSS

هدف از پژوهش حاضر بررسي و تحليل ميزان تاثير مديريت زمان بر خودكنترلي دبيران تريبت بدني شهر تبريز با استفاده از نرم‌افزار SPSSبود. پژوهش حاضر از نوع توصيفي- همبستگي بود و جامعه آماري آن را 220 نفر از دبيران تربيت¬بدني دوره متوسطه شهر تبريز تشكيل مي¬دادند. با توجه به تعداد كم جامعه آماري، نمونه برابر با جامعه در نظر گرفته شد و پرسشنامه¬هاي مديريت زمان كوئين (2003) و خودكنترلي تانجي (2004) بصورت تصادفي در جامعه مورد نظر توزيع و در نهايت 185 پرسشنامه بدون نقص و ايراد جمع آوري و تجزيه و تحليل گرديد. پس از تاييد روايي صوري و محتوايي پرسشنامه‌ها توسط هفت تن از اساتيد مديريت ورزشي، پايايي پرسشنامه ها نيز در يك مطالعه راهنما و با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ به ترتيب 66/0 α=، 81/ α=0 و 72/0 α=بدست آمد. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از شاخص¬هاي آمار توصيفي و رگرسيون خطي در سطح معني‌داري05/0 P استفاده شد. يافته‌ها نشان داد تاثير مديريت زمان، اولويت‌بندي اهداف، تفويض اختيار، مديريت ارتباطات و مديريت جلسات بر خودكنترلي دبيران تربيت بدني معني‌دار بود. نتايج حاكي از آن بود كه هدف‌گذاري و برنامه‌ريزي بر خودكنترلي دبيران تربيت بدني شهر تبريز تاثير معني¬داري ندارد. به نظر مي‌رسد دبيران تربيت بدني از عوامل اتلاف وقت اگاهي كامل ندارند و زمان در دسترس خود را نمي‌توانند مديريت كنند كه احتمالا برنامه‌ريزي ضعيف، ملاقات¬هاي برنامه‌ريزي نشده، جلسات و عدم تفويض اختيار باشد. براين اساس بهتر است آگاهي دبيران را نسبت به مولفه هاي مديريت زمان ارتقاء داد.