شماره ركورد كنفرانس :
374
عنوان مقاله :
بررسي جايگاه مشاركت مردمي در بهسازي بافت هاي فرسوده با نگاهي به پايداري اجتماعي
پديدآورندگان :
توكلي بهروز نويسنده , هاشمي رفيعه نويسنده , رهنماي هدايت مهسا نويسنده
كليدواژه :
طراحي شهري , پايداري اجتماعي , مشاركت مردمي , بافت فرسوده
عنوان كنفرانس :
كنفرانس بين المللي انسان ، معماري ، عمران و شهر
چكيده فارسي :
براساس آمارهای موجود در ایران، حدود 33 هكتار بافت فرسوده در كشور وجود دارد كه نیازمند ساماندهی واحیا می باشد. وسعت وگستردگی مناطق فرسوده از یك سو و مشكلات كالبدی، اجتماعی واقتصادی موجود در مناطق ذكر شده از سوی دیگر همواره مسئولین و كارشناسان عرصه شهرسازی و مسائل اجتماعی، اقتصادی را به فكر اندیشیدن راه چاره در این مورد انداخته است. در پی رشد سریع و بی رویه ی شهرها، برخی از فضاهای شهری به خصوص بافت قدیمی، فرسوده شده وكیفیت زندگی در این مكان ها بشدت افول پیدا می كند. طبق نظریه امكان گرایی واحتمال گرایی محیط، تاثیر محیط در شكل گیری وجهت دهی رفتارها امری بدیهی وغیرقابل انكار است و بیان كننده این است كه طراحی مناسب محیط میتواند به پایداری اجتماعی یاری رساند. لذا معیارهای دست یابی به پایداری اجتماعی در طراحی بافت های فرسوده و جلب مشاركت مردمی میتواند پاسخی مناسب برای حل این معضل باشد. اینكه پایداری اجتماعی چیست وتا چه حد دو مقوله پایداری اجتماعی و طراحی بافت فرسوده، به یكدیگر وابسته اند و اصولا چگونه بر هم تاثیر می گذارند و اصول ومعیارهای آنها كدامند، موضوع اصلی مورد بحث در این پژوهش می باشد. لذا ضروری استدر این پژوهش سعی بر این بوده با نگاهی تحلیلی نظریات و مبانی نظری مطرح در این زمینه بررسی و اصول ومعیارهای پایداری اجتماعی در طراحی شهری شناسایی شده و ارتباط آن با اصول معیارهای طراحی محلات بافت های فرسوده سنجیده شود ودر نهایت، موارد پیشنهادی در قالب اصول و معیارهای پایداری اجتماعی در محلات بافت های فرسوده ارائه شده است.
شماره مدرك كنفرانس :
4335127