برنامه ريزي احتمالي توسعه توليد و شبكه انتقال تحت نفوذ گسترده منابع توليد پراكنده تجديدپذير

در سالهاي اخير با توجه به مقرون بهصرفهشدن فناوريهاي نوين توليد برق از طريق منابع تجديدپذير و لزوم توجه ويژه به مسائل - زيستمحيطي، استفاده از منابع توليد پراكنده تجديدپذير همچون منابع انرژي بادي و خورشيدي رشد زيادي داشته است. با نفوذ روزافزون و گسترده اين منابع، نحوه برنامهريزي توسعه شبكه قدرت، تغييراتي خواهد داشت. هدف اين مقاله، بررسي اثرات بلندمدت منابع توليد پراكنده بادي، فوتوولتائيك و حرارتيِ خورشيدي بر برنامهريزي توسعه بخش توليد و شبكه انتقال است. براي اين منظور، هزينههاي سرمايهگذاري و بهرهبرداري منابع توليد پراكنده، خطوط و نيروگاههاي آبي، بخار و سيكل تركيبي در قالب يك مسأله بهينهسازي احتمالي، مدل شدهاند. به دليل عدم قطعيتِ بار گرههاي شبكه، از برنامهريزي احتمالي براي مدلسازي طبيعت بار استفاده شده است. شبيهسازي بر روي شبكه نيجريه كه مستعد انرژيهاي تجديدپذير بوده و همچنين نسبت به ديگر شبكههاي واقعي ضعيفتر است، انجام شده است. نتايج حاصل، حاكي از كاهش هزينه كل سرمايهگذاري در توسعه شبكه انتقال، در صورت در نظر گرفتن نقش منابع توليد پراكنده است. همچنين منابع فوتوولتائيك، به دليل اينكه هزينه سرمايهگذاري بالاتري نسبت به ديگر فناوريهاي معمول و تجديد پذير در نظر گرفته شده دارند، سهمي در توسعه بهينه توليد ندارند.