مدل سازي پيش بيني مسيرهاي مختلف توسط انسان

مهارت پيشبيني در برنامهريزي حركتي و شناختي نقش مهمي دارد. پيشبيني مسير حركت در فعاليتهاي روزمره انسان مانند رانندگي، عبور از خيابان، گرفتن اشياء، بازي كردن و .... بسيار حائز اهميت ميباشد. با وجود نقش اساسي پيشبيني مسير حركت توسط انسان، كمتر مطالعهاي به طور خاص به آن پرداخته و مدل براي آن ارائه داده است. در اين مطالعه به منظور درك بهتر اين فرآيند آزمايشهايي طراحي گشت كه در آن توپي روي 7 مسير مختلف حركت ميكرد و از افراد خواسته ميشد پس از مشاهدهي بخشي از مسير حركت توپ، موقعيت آيندهي توپ را پيشبيني كنند. با تحليل نتايج آزمونها اين نتيجه حاصل شد كه احتمالاً مسيرهاي خطي و داراي نقطهي شكست نسبت به مسيرهاي داراي انحنا از پيچيدگي كمتري براي پيشبيني برخوردارند و مسيرهايي كه افراد تجربهي بيشتري در استفاده از آنها را دارند نسبت به ساير مسيرها قابل پيشبينيترند. در بخش مدلسازي، بر اساس خروجي رفتاري انسان، مدلي با روش حداقل مربعات ماشين بردار پشتيبان معرفي شد. استفاده از اين روش در مدلسازي رفتار انسان كاري جديد است كه در اين تحقيق نشان داده ميشود اين مدل با دقت خوبي مشابه با انسان عمل ميكند.