مديريت تداخل در شبكههاي راديوشناختگر با استفاده از شكلدهي پرتو همكارانه

در اين مقاله، مدلي جديد از يك شبكهي راديوشناختگر معرفي ميشود؛ كه شامل چندين فرستنده گيرندهي ثانويه، تعدادي رله و يك - - فرستنده گيرندهي اوليه است. هنگامي كه لينك كاربر اوليه غير فعال است، تمام فرستندههاي ثانويه كه دادههاي آنها از قبل در بافرهايي - ذخيره شده است، ميتوانند دادههايشان را بطور همزمان به سمت رلهها پخش كنند. در مرحلهي بعد، رلههايي كه دادهها را به درستي دريافت و بازگشايي كردهاند، آنها را با استفاده از يك روش شكلدهي پرتو همكارانهي جديد به سمت گيرندههاي ثانويه ارسال ميكنند. در اين مرحله، فعال يا غير فعال بودن لينك كاربر اوليه اهميت چنداني ندارد؛ چون شكلدهي پرتو همكارانهي پيشنهادي باعث ميشود كه توان دريافتي گيرندههاي ثانويه بيشينه گردد در حالي كه توان تداخلي ايجاد شده بر روي گيرندهي اوليه از حد مجاز تجاوز نكند. نتايج حاصل از شبيهسازي اعتبار روش شكلدهي پرتو پيشنهادي را نسبت به روش شكلدهي پرتو ZF تأييد ميكند و باعث بهبود عملكرد شبكهي معرفي شده ميگردد.