بهبود مقياس پذيريسيستم هاي توصيه گر

سيستم هاي توصيه گر با بررسي تمايلات و رفتارهاي گذشته كاربران، سعي در ارائه اطلاعاتي دارند كه پيش بيني مي كنند اين اطلاعات شخصي سازي شده براي اين كاربر خاص مفيد خواهند بود. در سيستم هاي توصيه گر با مشكلات متعددي از قبيل مقياس-پذيري روبرو هستيم. مقياس پذيري عبارت است از توانايي سيستم در ارائه توصيه هاي شخصي به كاربران در زمان مناسب در حالي كه تعداد كاربران و آيتم ها در سيستم بسيار زياد است.در اين مفاله براي حل مساله مقياس پذيري در سيستم هاي توصيه گر مدلي ارائه شده است كه در اين مدل از طريق خوشه بندي كاربران و تعيين تعداد مناسب خوشه، مساله مقياس پذيري مرتفع گرديده است. آزمايشات انجام شده بر روي ديتاست هاي معيار حكايت از بهبود مقياس پذري سيستم به همراه دقت مناسب نسبت به حالت پايه دارد.