مقايسه اثربخشي آموزش مهارتهاي زندگي به روش سنتي والكترونيكي بر خودكارآمدي و انگيزه پيشرفت

پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي آموزش مهارتهاي زندگي به روش سنتي والكترونيكي بر خودكارآمدي و انگيزه پيشرفت در دانش آموزان دختر مقطع دوم دبيرستان انجام گرفت. روش تحقيق نيمه آزمايشي پيش آزمون– پس آزمون، بود. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان دختر دوم دبيرستان شهرستان شيراز مي باشد كه در سال تحصيلي 95-94 به تحصيل مشغول بودند. نمونه گيري به صورت تصادفي خوشه اي چند مرحله اي است كه تعداد 30 نفر به شيوه تدريس سنتي و تعداد 30 نفر به شيوه تدريس الكترونيكي در درس مهارتهاي زندگي كه جمعاً 60 نفر بودند تحت آموزش قرار گرفت. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه خودكارآمدي عمومي شرر و انگيزش پيشرفت هرمنس استفاده شد و براي تحليل داده ها روش آزمون تحليل كوواريانس به كار رفت .يافته هاي تحقيق نشان داد كه انگيزش پيشرفت در دو روش سنتي و الكترونيكي تفاوت معني داري وجود دارد. خودكارآمدي در دو روش سنتي و الكترونيكي تفاوت معني داري وجود دارد.