مرصع كاري هنري فراموش شده

مرصع كاري در هنر ايران از سابقه تاريخي بسياري برخوردار است، منظور از ترصيع به طور كلي ايجاد يك نوع تضاد در رنگ ها و ايجاد سايه روشن با الصاق قطعات ترصيع است. به عبارت ديگر هنر مرصع كاري نشاندن و جاسازي فلزات گران بها و زيبا بر فلزات ديگر را گويند. از جمله روش هاي جالب توجه در دوره اسلامي نيز مرصع كاري بوده است كه براي مدت هاي طولاني نويسندگان از يافتن خاستگاه آن در فلزكاري اسلامي سرگردان بودند اما مطالعات چند دهه اخير بر روي كتيبه ي نمونه هاي تاريخ دار نشان داد كه اوج ترصيع فلز در دوره اسلامي در طي قرون 12 - 14 .م/6-8.ه از ايران بر آمده است و حتي تاريخ نخستين مكتب اسلامي ايران در مرصع-كاري فلزي به قرن 8 .م/2.ه.ق بر مي گردد كه محتملاَ در شرق ايران واقع بوده است. در اين مكتب روش هاي حكاكي و برجسته كاري و مرصع كاري ناچيز با مس در تزئين ظروف برنزي استفاده مي شده است. با توجه به اينكه هنر مرصع كاري فلزي پيشينه اي درخشان در هنر ايران دارد و جز برخي روش هاي معمول آن در حال به فراموشي سپرده شدن است و با نظر به آنكه در رابطه با تشخيصِ روش ساخت و فن شناسي، مرصع كاري تاكنون تحقيق انتشار يافته اي انجام نگرفته است. اين تحقيق ضرورت انجام و اهداف خود را در ارائه روش ساخت فني ترصيع از جمله گنجينه هاي فراموش شده هنر ايران با جرئيات دقيق جهت به كارگيري اين فن در هنر فلزكاري معاصر ساماندهي نموده است.