بررسي تطبيقي روند توليد سراميك فيروزه اي معاصر ايران در مناطق بومي تبريز، شهرضا و قم

لعاب آبي ايراني(فيروزه اي) پيشينه ي طولاني در تاريخ سفال و سراميك ايران دارد، كه در سده ي اخير، به طور عمده در شهرهاي تبريز و شهرضاي اصفهان و قم دنبال شده است. قابل ذكر است كه در هر يك از اين مناطق سراميك فيروزه اي به شيوه اي متفاوت ساخته و توليد مي شود. در مقاله پيش رو، به صورت تطبيقي، تكنيك و شيوه هاي ساخت و توليد و همچنين شيوه هاي تزئين سراميك فيروزه اي در هر يك از مناطق مورد بررسي قرارگرفته است؛ تا در نهايت بتوان به اين سوال پاسخ داد كه تفاوت هاي موجود در ساخت و توليد سراميك فيروزه اي، در مناطق نام برده چه تاثيري بر روند توليد، كيفيت و تزئينات اين سفالينه ها دارد؟ در شهرضا براي ايجاد لعاب فيروزه اي از تكنيك انگوب استفاده مي شود. اين در حالي است كه سفالگران در تبريز از ديرباز، به كائولن دسترسي داشته و ظروف خود را با گل سفيد يا همان خمير سنگي مي سازند و در قم از شيوه ي كاملاً متفاوت براي توليد خر مهره (كوجي) استفاده مي شود كه در آن فقط به يكبار پخت كوره نياز است. اين تحقيق از نوع تحقيقات كاربردي است. داده هاي اوليه آن بصورت كتابخانه اي و ميداني جمع آوري و سپس بصورت توصيفي بررسي شده است.