بررسي شيوه‌هاي ساخت و تزيين سفال آبي سفيد دوره صفويه بمنظور احيا در دوره معاصر

ايران به عنوان يكي از كشورهاي جهان اسلام داراي پيشينه غني و درخشش بسيار در زمينه سفالگري در ادوار مختلف، همچون دوره‌ي صفويه بوده است. در اين دوره سفال‌هاي ممتازي به لحاظ تكنيك و تزيين (به خصوص نقوش) مانند كوباچه، آبي سفيد، زرين‌فام، گمبرون و سلادون پديد آمده كه حضور سفال آبي سفيد به عنوان يكي از مهم‌ترين و در عين حال فراوان‌ترين سفالينه هاي لعاب‌دار ايران داراي اهميت مي‌باشد. مقاله پيش رو سعي دارد ضمن معرفي سفالينه هاي صفوي به مطالعه سفال آبي سفيد كه يكي از اقلام منحصر به فرد هنري و تجاري تا سده‌هاي اخير بشمار مي‌رفته است، پرداخته و با تاكيد بر امتيازات فني و تزييني، ارزش‌هاي ملي و هنري آن در گذشته، به چگونگي احيا و بهره مندي دوباره از اين تكنيك در جهت اعتلاي صنايع ايران بپردازد. اين پژوهش روش توصيفي تحليلي را دنبال كرده و به شيوه كتابخانه‌اي انجام شده است. نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد كه در ميان انواع ظروف سفالي دوره صفويه، شيوه ساخت و تزيين ظروف آبي سفيد مي‌تواند در دوره حاضر تداوم داشته باشد و تأثيرات آن در شكل، رنگ، طرح و نقش نمونه‌هاي معاصر كاملاً ملموس باشد.