مطالعه نمادشناختي نقوش ذهني بافت فرش ويست خوانسار

هنر فرشبافي از ديرباز تاكنون در نزد ايرانيان مرسوم بوده كه شماري از فرشهاي دست بافت ايراني، در زمره ي برجسته ترين آثار هنري آفريده شده به دست بشر هستند و مي توان گفت نام ايران با نام فرش گره خورده است. شناسايي و طبقه‌بندي نقش‌مايه‌هاي قالي ايران يكي از مهمترين شيوه‌ها براي حفظ، حراست و احياء آن است كه در مورد قالي ذهني‌باف از اهميت بيشتري برخوردار است. يكي از اين قالي‌هاي ذهني‌بافت متعلق به منطقه اي به نام ويست است كه داراي هويت سبكي در حوزه فرشبافي مركز ايران در حدود يك قرن پيش تا به حال مي باشد كه مطالعات در اين زمينه بسيار كم بوده و امروزه كمتر كسي در منطقه ويست آنها را مي‌بافد،و مي توان اذعان نمود كه در حال فراموشي است و اينگونه مطالعات به حفظ و احيا اين هنر كمك مي كند. در اين پژوهش سعي شده به اين پرسش پاسخ داده شود كه نقوش به كار رفته در فرش ذهني بافت ويست چه نام‌هايي دارند و مبين چه نمادي هستند،كه با رويكرد تاريخي و نمادگرايانه و با بهره‌گيري از روش تحليلي-توصيفي و با تكيه بر يافته‌هاي كتابخانه اي و ميداني با بهره گيري از مصاحبه ساختار نيافته با صاحب نظران و مردم منطقه نام‌هاي نقوش به كار رفته استخراج و از ديد مردم همان محل بررسي گرديد . داده ها از طريق مشاهده،مصاحبه،عكس برداري واسناد فرهنگي گردآوري شده اند . جامعه آماري در پژوهش حاضر فرشهاي موجود در روستاي ويست بوده كه شامل انواع طرح و نقش مورد استفاده در فرش ها است كه به توصيف هنر فرشبافي و تحليل نماد شناسي نقوش پرداخته و نتيجه قابل تأمل در اين پژوهش نشان مي دهد نظر اكثريت بافندگان بر اين بود كه اينها فقط با يك نام جهت شناسايي نقوش به كار رفته و داراي وجوه هويتي و فاقد وجوه معنايي مي‌باشد، و برخي ماهيت اسطوره اي و برخي از طبيعت ويست و برخي از مناطق پيرامون گرفته شده اند. اما مطالعه روي نقوش نشان داده كه بخش مهمي هويتي و برخي اسطوره اي و برخي ارجاعي و برخي از طريق فرهنگ ديگر وارد ويست شده است.