نقش كارآفريني فرهنگي در احياي صنايع‌دستي روبه‌زوال (شهر اصفهان)

صنايع‌دستي نشـان‌دهنده ي ذوق و سليقـه و فرهنگ مردمان يك سرزمين مي‌باشد كه از طرفي مي‌تواند به‌عنوان يك منبع درآمد و از طرفي ديگر به‌عنوان زمينــه‌اي براي جذب گردشگران داخلي و خـارجي محسوب شود. صنايع‌دستي در كشورهاي درحال‌توسعــه ازنظر اقتصـادي و فرهنگي جايگاه ويژه‌اي دارد و در ايران، شهر اصفهـان به‌عنوان شهر فرهنگ و هنر و تمدن معــروف است و عمده معروفيت آن ‌به دليل وجود هنرهاي سنتي و صنايع‌دستي متنـوع آن است. باوجوداين، توسعه ي زندگي مدرن، آنقدر سرعت پيدا كرده است كه برخي از هنرهـاي اصيل و پركاربرد ايراني را فقط در موزه‌هـا مي‌توانيم ببينيم كه شـايد اين نشـان‌دهندۀ احترام به آن¬ها باشد ولي از طـرفي تولـيد نكردن آن‌ها مي‌تواند باعث ضربه زدن به اقتصــاد و اشتغـال يك جامعـه شود. امروزه بسياري از هنرهــا و صنايع‌دستي سنتي با تمـام معروفيت و رونق آن درگذشتــه به دليل تغيير الگــوهاي مصرف در زندگي امروزي جايي ندارند و درواقع روبه‌زوال و فـراموشي‌اند. به همين دليل براي توسعــه و پيشرفت صنايع‌دستي و حفظ و احياي آن و به دنبال آن پيشرفت اقتصادي و فرهنگي كشور، توسعه كارآفريني فرهنگي ضرورت دارد. هدف از مقــاله حــاضر بررسي و تعيين نقش كارآفريني فرهنـگي در احياي صنايع‌دستي روبه‌زوال، هم‌چنين شناســايي عوامل مؤثر در احيــاي صنايع‌دستي روبه‌زوال است. پژوهش حاضر به شيوۀ تحليلي- توصيفي و مبتني بر منابع كتابخــانه‌اي صورت خواهد گرفت. جامعـه موردنظر در اين پژوهش منسوجـات روبه‌زوال در شهر اصفهان و نمونه موردمطالعه «زري‌بافي» مي‌باشد و نتايج تحقيق حاكي از آن است كه كارآفـريني فرهنگي بـه‌عنوان يك عامل مهم در احياي اين صنــايع و هنرها و هم‌چنين تغيير كاربري، توسعـــه و پيشرفت آن‌ها مي‌باشد.