فطرت؛ مدلي قرآن بنيان در تأسيس علوم انساني (با تأكيد بر انديشه شهيد مطهري)

نظريه فطرت كه ثمربخش ترين ديدگاه شهيد مطهري در مباحث فلسفي و كلامي جديد مي باشد، به عنوان شاخصه فكري متفاوت و ميراثي ارزشمند مورد توجه متكلمين قرار گرفته است. ايشان متّخذ و ملهم از قرآن، فطرت را در ابعاد فلسفي و عقلي پرورانده و آن را مبناي تأسيس علوم انساني قرار داده اند. برخلاف بسياري از مكاتب غير ديني كه براي فطرت اصالتي قائل نيستند، قرآن با تقرير اين نظريه، در اعتقاد دروني به خدا و خداباوري، نادرستي عقايد اين مكاتب را آشكار مي سازد. پرسش هايي كه مطرح مي شود اين است كه محتواي نظريه فطرت چيست و اين نظريه چه نقشي در منظومه شناختي استاد دارد؟ با توجه به گستردگي كاركردهاي كلامي نظريه فطرت، اين موضوع در محورهاي كلي انسان شناسي، خداشناسي، دين شناسي مورد بررسي قرار خواهد گرفت. اين مقاله به صورت توصيفي_تحليلي، به اثبات نظريه قرآن بنيان فطرت و كاركردهاي آن در ايجاد علوم انساني با تأكيد بر انديشه شهيد مطهري مي پردازد.