امكان، ضرورت وچگونگي علوم انساني قرآن بنيان

علوم انساني قرآن بنيان امري ممكن است زيرا امتناعي از تحقق آن ايجاد نميشود كمترين دليل بر امكان امري تحقق آن است، در دوره اي از تاريخ؛ بشر مسلمان، علوم را از يونانيان وايرانيان وديگر ملل اخذ كرده و آن را بومي كردند وبر بنيانهاي الهي آن را تفسير و تبيين نمودند ودر غرب نيز در دوران رنسانس دانشمندان با شيوه تجربي به حوزه طبيعت نگريستند و علوم جديدي را بر اساس مباني طبيعي بنيان گذاري كردند.پس با اخذ مباني جديد علم جديد متولد ميگردد. اما آنچه بيش از پيش علوم انساني قرآن بنيان را ضروري و بايسته مينمايد اين امر است كه علم جديد مبتني بر ويژگيهايي خاص است كه آن ويژگي ها قابل انطباق بر علوم انساني نميباشد. زيرا ويژگي اساسي علم جديد، تجربي بودن وكمي بودن آن است وحال اينكه انسان در نگرش قرآني دو بعدي است يعني روح الهي كه قابل تجربه نيست ودر عين حال علوم انساني امري كيفي است وبر اراده انسان استوار است. از اين رو لازم است علوم انساني از ظرفيت قرآني مدد گيرد كه نگاه سازگار با اين حوزه را با خود دارد، وجود علوم انساني قرآن بنيان نيز به اين معنا نيست كه مبتني بر فلسفه هاي مشايي، اشراقي حتي صدرايي باشد كه آن فلسفه هاي مبتني بر آراء انديشمندان مسلمان است بلكه بايد از متن قرآن واصول مباني قرآني اين علم بنيان گذاري شود تا علم جديد انساني مبتني برمباني بر گرفته از قرآن تحقق يابد يعني نبايد آراي را بر قرآن تحميل كرد بلكه بايد مسائل را بر قرآن عرضه كرد ونظر قرآن را در مورد آن با توجه حقايق و مباني قرآن جستجو كرد و با نظام قرآني علم جديد را پايه گذاري كرد. از اين رو نقش تفسير ومفسرين در اين عرصه بسيار برجسته است. نظام قرآني يك نظام عرفاني است يعني در نگاه قرآن تمام هستي سايه حق هستند و خورشيد توحيد در سرزمين هستي ميتابد پس مبناي اساسي اين علم بايد بر اساس توحيد باشد ونظام جامعه در ابعاد اقتصادي، سياسي، فرهنگي و تربيتي بايد مبتني براين نظام باشد از اين رو علوم انساني در ابعاد اقتصادي، سياسي، فرهنگي، مديريتي و تربيتي براين مبناي محكم تنظيم ميگردد.