انواع جمله و اغراض بلاغي آن در سوره‌ي مريم

أسلوبيّة، از شاخه‌هاي علم لغت نظري است و آن عبارت از: تحليل صوتي، تركيبي و واژگان متن ادبي در دو محور نظمي و استبدالي است. اين اصطلاح را «ارسطو» در كتاب سوم از بحث خطابه به كار گرفت و زبان‌شناسان مشهوري؛ مانند: «چامسكي» در عصر حاضر بر پژوهش‌هاي اسلوبي تأكيد دارند. محور بحث در علم اسلوب، نه تنها پژوهش‌هاي واژگاني، بلكه گونه‌هاي گفتار به ويژه انواع هنري آن است؛ اين همان مطلبي است كه علم اسلوب را از تحليل اساليب لغت‌شناسي، به تفسير نصوص ادبي سوق مي¬دهد. قرآن كريم، برترين، بهترين و بي¬نظيرترين كتاب هدايت انسان‌هاست. خداوند متعال در اين كتاب ارزشمند راه سعادت آدمي را به معرض ظهور گذاشته است. يكي از سوره‌هاي عبرت انگيز قرآن، سوره‌ي مريم است كه اشاره به داستان «حضرت مريم» دارد و آيات آن با اساليب متنوعي آراسته شده است كه هر كدام از آياتش تداعي‌گر يك غرض ادبي و بلاغي است. در اين مقاله بر آنيم تا با روش توصيفي ـ تحليلي به معرّفي سوره‌ي مريم و اساليب به‌كار رفته در آن و اغراض مورد نظر آن بپردازيم.