بررسي اغراض ثانوي تنوين در قرآن كريم (مطالعه‌ي موردي: سوره‌ي أنعام)

قرآن بيانگر همه‌ي آموزه‌ها و اصولي است كه بشر براي رستگاريش به آن‌ها نيازمند است. البته بايد دانست كه بي‌ترديد بيان همه‌ي اين مطالب در منطوقات قرآن نمي‌گنجد، بلكه در گستره‌ي مفاهيم آن نهفته و دست‌يابي به آن‌ها مستلزم كندوكاو و بررسي است تا آنجا كه اين كنكاش‌ها در جوانب مختلف؛ مخصوصاً جنبه‌ي بلاغي، اعجاب زبان‌شناسان را نيز در هر عصري برانگيخته است؛ از جمله اين مسائل بلاغي، پديده‌ي تنوين مي‌باشد كه اين پديده ويژگي منحصر به‌فرد زبان عربي است كه ساير زبان‌ها از آن محرومند. تنوين: نون ساكني است كه به آخر اسم اضافه مي‌شود، اين نون ساكن داراي دو هدف مي‌باشد كه اهداف اوّليّه آن از لحاظ نحوي و اغراض ثانويّه، در علم بلاغت مورد بررسي قرار مي‌گيرند. از اين رو برآن شديم در پژوهش حاضر، جنبه‌هاي زيبايي‌شناسي و بلاغي تنوين را به منظور تفهيم هر چه بيشتر آيات قرآن، در سوره‌ي انعام، به شيوه‌ي توصيفي ـ تحليلي مورد بررسي قرار دهيم. پژوهش‌هاي انجام شده در اين زمينه حاكي از آن است كه خداوند قطعاً و يقيناً كلمات گفتارش را به گونه‌اي خلل‌ناپذير آفريده تا آنجايي كه اغراض متفاوت تنوين در يك كلمه خدشه‌اي به مفهوم آيه وارد نمي‌كند و ديگر آن كه چون محتواي سوره انعام، اثبات توحيد و نبوّت است، تنوين تفخيم در اين سوره كاربرد بيشتري نسبت به تنوين إفراد دارد كه براي اثبات اين ادّعا نمودار آماري كه گوياي اين مطلب است نيز ترسيم گرديده است.