تحليل احوال مسنداليه در سوره «يس»

يكي از سرچشمه‌هاي ميراث تمدن بشري قرآن كريم مي‌باشد. اين كلام گران‌بها از آغاز نزولش تاكنون مورد توجه انديشمندان و پژوهش‌گران قرار گرفته است و در اين ميان، علماي نحوي و بلاغي بدان توجه و اهتمام ويژه‌اي ورزيده‌اند؛ زيرا قرآن مقوِّم نحو و منبع بي بديل بلاغت به حساب مي‌آيد و از هيچ انسان ذكي پوشيده نيست؛ نقش مهمي كه امروزه زبان و ادبيات عربي در دنيا دارد بخاطر اين اثر جاودان مي‌باشد، پس اهتمام ويژه‌ي ادباي عربي بدان، امري بديهي است. بيان اديبانه و هنرمندانه عبارات و مفاهيم والا مرتبه‌ي آن، هر ذوق سليمي را به خواندن و تدبر در آيات مباركش وامي‌دارد. زيبايي قرآن چه از نظر مفاهيم و چه از نظر ظاهر و ساختار سوره‌ها و آياتش، شگفت انگيز و محيّر العقول است و وجود صنايع ادبي و بلاغي به قرآن جلوه و طراوتي منحصر به فرد بخشيده است. علم بلاغت را مي توان زاييده‌ي قرآن دانست، پس نكات و مطالب بلاغي در جاي جايِ قرآن به وفور به چشم مي‌خورد. علم معاني نيزاز شاخه‌هاي علم بلاغت مي‌باشد كه يكي از مهمترين مباحث آن بررسي احوال مسنداليه است. در اين جستار تلاش شده كه با روش توصيفي و شيوه‌ي تحليل محتوا به بررسي احوال مسنداليه در قلب قرآن؛ يعني، سوره‌ي «يس» پرداخته شود تا برخي از زيبايي‌ها و ظرافت‌هاي ادبي اين سوره به تصوير كشيده شود.