زيباشناختي قرآن كريم از منظر انسجام آوايي (بررسي موردي سوره¬هاي «حجرات، ق و ذاريات»)

بُعد زيباشناختي قرآن¬كريم از ديرباز جايگاه ويژه¬اي در پژوهش¬هاي قرآني داشته است؛ امروزه با گستردگي حوزه‌ي زبان¬شناسي، افق‌هاي نويني در مطالعه¬ي متن قرآن گشوده شده است. در اين ميان، بحث انسجام متني، اهميّت قابل توجّهي دارد و در حوزه¬هاي مختلف واژگاني، دستوري و آوايي قابل بررسي است. با توجّه به جايگاه برجسته¬اي كه ساختارآوايي در متن قرآن داشته و با توجّه به اينكه تحقيقات گذشتگان بيشتر جزئي¬نگارانه بوده و جنبه‌ي آوا را در سطح كلّي متن، كمتر به بوته‌ي تحليل كشانده¬اند، پژوهش حاضر برآن است تا زيبايي متن قرآن را از منظر انسجام‌آوايي با شيوه¬ي توصيفي ـ تحليلي در سوره‌هاي «حجرات، ق و ذاريات» مورد بررسي قرار دهد. آن¬طور كه از نتايج پژوهش برمي¬آيد مي¬توان بيان داشت كه انسجام آوايي، نقش محوري در زيبايي¬شناسي متن قرآن دارد و با وجود اينكه تأثير انسجامي عوامل¬آوايي در سوره‌هاي مكي و مدني متفاوت مي‌نمايد، ولي سجع، تأثيرگذارترين عنصر انسجامي به شمار مي¬آيد و عوامل آوايي التزام، جناس و موازات نيز به ترتيب در مراتب بعدي از اهميّت انسجامي قرار دارند.