بررسي تعامل مسير حركت كاروان هاي عزاداري و كالبد شهر نمونه موردي: شهر ابركوه

از دیرباز آیین های عاشورایی در بین مردم ایران از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده است،مردم ابركوه نیز به عنوان عضوی از این خانواده بزرگ به اقامه این آیین ها مقید بوده و هستند، علی رغم بسیاری از فعالیتهای عبادی در ظرف مكانی ثابت می گنجد بسیاری از آیین های ماه محرم در این شهر در بطن محلات و شاهرگ كوچه ها و گذرها جریان دارند ،با توجه به این واقعیت انتظار می رود در گذر زمان تعاملی دوطرفه بین این نمایش و صحنه اجرای آن برقرار بوده باشد. در این پژوه با تحلیل داده های مستند و میدانی روند شكل گیری این مسیرها از آغاز به همراه عناصر شكل دهنده آنها مورد بررسی قرار گرفته و بر پایه این تحلیل ها فرضیاتی مطرح شده است . به طور كلی مسیر حركت كاروانهای عزاداری در سیر تاریخی شكل گیری آن در ابتدا بر پایه ای عام محور شكل گرفته سپس متاثر از قدرت خان سالارهای منطقه و تسلط آنها این مسیر در كالبد محلات خان نشین توسعه یافته و پس از انقلاب اسلامی و افول قدرت خان سالارها شاهد منشعب شدن هیأت های زیرمجموعه هیأت های بزرگتر و استقلال آنها هستیم تا جایی كه در دهه 80 توان اقتصادی و نفوذ محلات منشعب شده از محله مادر خود نیز فراتر رفته و در سطح شهر به عنوان نقاط تعیین كننده مطرح می شوند. در اواخر دهه 80 جمعیت شهر در قشر بزرگسال كه عضوی از هیأتهای عزاداری هستند افزایش می یابد و بخشی از شهر كه سال های متمادی صحنه حضور كاروان های عزاداری بود كاركرد خود را در این ایام از دست داده و بدون هیچ تدبیری از مسیر حذف می شود. این موضوع نقش موثر هیات را در تغییر كالبد شهر به نمایش می گذارد.