توسعه‌ي كارآفريني روستايي مطابق با ابعاد راهبرد اكوسيستم كارآفريني

پژوهشگران حوزه ي سياست‌گذاري كارآفريني به اين اجماع رسيده‌اند كه كشورها نيازمند تعداد زياد كارآفرين (به معناي كسب‌وكار جديد يا خوداشتغالي) نيستند؛ بلكه نيازمند اكوسيستم كارآفريني خوب و كيفي هستند تا به رشد و توسعه ي اقتصادي دست يابند. يكي از پارادايم‌هايي كه اخيراً توسط پژوهشگران براي توسعه ي كارآفريني به آن توجّه شده است، پارادايم اكوسيستم كارآفريني آيزنبرگ ( 2011 ) است. اين راهبرد داراي شش بعد اصلي شامل سياست، حمايت، بازار محلّي و جهاني، فرهنگ، سرمايه ي مالي و سرمايه ي انساني بوده و مي‌تواند در توسعه ي كارآفريني روستايي نيز كاربرد داشته باشد. ازآنجاكه كارآفريني به‌شدّت وابسته به زمينه‌اي است كه كارآفرين در آن فعّاليّت مي‌كند (شامل اجتماع، محيط نهادي و محيط فيزيكي)، استفاده از اصطلاح اكوسيستم كارآفريني در ادبيّات سياست‌گذاري كارآفريني گسترش‌ يافته و به نظر مي‌رسد كه سياست‌گذاران و سياست سازان حوزه ي كارآفريني در كشور ما نيز براي رشد و توسعه ي اقتصادي به‌ويژه در مناطق روستايي نبايد از راهبرد اكوسيستم كارآفريني اجتناب نمايند. تحقيق حاضر ازلحاظ هدف، كاربردي و ازلحاظ روش، توصيفي- تحليلي است و براي جمع‌آوري داده‌هاي موردنياز و پاسخ گويي به هدف مطرح‌شده در اين تحقيق به جمع‌آوري داده‌هاي ثانويه (اسنادي) از طريق مباني نظري موضوع و سوابق تحقيقات پيشين پرداخته‌ شده است و داده‌هاي موردنياز با استفاده از روش مطالعه ي كتابخانه‌اي، جستجوي اينترنتي در سايت‌ها و ساير منابع علمي و پژوهشي در رابطه با موضوع تحقيق در حيطه‌هاي توسعه ي روستايي، كارآفريني، كارآفريني روستايي و اكوسيستم كارآفريني گردآوري شده است.