بررسي و تحليل نقش كارآفريني در توسعه‌ي مناطق روستايي

هدف از تدوين اين مقاله، بررسي و تحليل نقش كارآفريني در توسعه ي مناطق روستايي به‌صورت مطالعه ي موردي در شهرستان سربيشه است. جامعه ي آماري تحقيق شامل تعداد 158 نفر كارآفرينان ساكن دهستان درح، مؤمن‌آباد و بخش مود در 270 آبادي داراي سكنه است كه با استفاده از فرمول كوكران تعداد نمونه از جامعه ي كارآفرينان روستاهاي شهرستان سربيشه به تعداد 112 نفر انتخاب شده‌اند. روش انجام تحقيق مبتني بر روش توصيفي-تحليلي با رويكرد پيمايشي است. در تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آزمون t يك نمونه‌اي ، آزمون همبستگي و رگرسيون استفاده شده است. به‌منظور دست يابي به هدف اصلي پژوهش، تأثير فعّاليّت‌هاي كارآفريني بر ارتقا و رشد وضعيت اقتصادي و اجتماعي كارآفرينان موردبررسي قرار گرفته است كه نتايج حاصل از آزمون‌هاي آماري نشان مي‌دهد بر اساس نظر كارآفرينان، فعّاليّت كارآفريني تأثير زيادي بر رشد وضعيت اقتصادي و اجتماعي كارآفرينان داشته است. خلاصه ي نتايج رگرسيون خطي ساده نشان مي‌دهد كه بين توسعه و رشد فعّاليّت كارآفريني نواحي روستايي و توسعه ي روستايي رابطه ي معني‌داري وجود دارد و ضريب اين همبستگي برابر 72/ 0 است و ضريب تعيين (R^2) برابر518 /0 شده است و اين مقدار نشان مي‌دهد كه 51 درصد تغييرات توسعه ي روستايي به توسعه و رشد كارآفريني در نواحي روستايي مربوط مي‌شود.