ارزيابي نقش سرمايه‌گذاري‌هاي عمراني – رفاهي دولت در تثبيت جمعيت روستايي (مطالعه‌ي موردي: دهستان پيراكوه شهرستان جوين)

هدف از استقرار دولت‌ها بسيار متفاوت و متنوع است؛ اما يكي از اساسي‌ترين اهداف همه ي دولت‌ها فراهم ساختن رفاه و توسعه براي آحاد جامعه اعم از شهري و روستايي است. استراتژي‌هاي مختلفي از سوي صاحب‌نظران مختلف مطرح شده است. برنامه‌ريزي‌هاي عمراني، رفاهي و خدماتي باهدف ايجاد برابري و عدالت در جامعه‌ي روستايي و برخورداري اين قشر از جامعه از تسهيلات و خدمات اجتماعي و كاهش نابرابري‌هاي موجود بين شهر و روستا ازجمله ي اين راه كارهاست تا با كاهش فقر و نابرابري، زمينه ي ماندگاري جمعيت در روستاها را فراهم ساخته و روستاها به‌عنوان كانون توليد به كانون مصرف در شهرها تبديل نگرديده، مانع بروز مشكلات عديده در جامعه شهري نشوند. در اين پژوهش، سعي شده است تا با بررسي ارتباط ميزان سرمايه‌گذاري‌هاي مختلف دولتي در زمينه‌هاي عمراني، خدماتي و رفاهي با تحولات جمعيتي منطقه بررسي گردد؛ بدين منظور منطقه ي موردمطالعه شامل 16 روستا در موقعيّت‌هاي مختلف دشتي، دامنه‌اي و پاي كوهي و كوهستاني در دهستان پيراكوه از شهرستان جوين است كه در دو مقطع قبل از سال 1365 و بعدازآن تا سال 1390 به لحاظ ميزان اقدام و سطح خدمات ارائه‌شده از سوي دولت بررسي و ارتباط آن با تحولات جمعيتي در اين مقاطع تحليل گرديد. نتايج حاكي از آن است كه علي‌رغم افزايش قابل‌توجّه در ارائه ي خدمات عمراني، رفاهي و ... در بعد از سال 1365 نسبت به قبل از آن، جمعيت نه‌تنها افزايش نيافته، بلكه در بسيار موارد داراي رشد منفي نيز بوده است. بر اين اساس، بين ميزان سرمايه‌گذاري‌هاي دولتي در منطقه و تثبيت جمعيت، آن‌طوركه انتظار مي‌رفت، ارتباط معني‌داري وجود نداشته و افزايش ميزان سرمايه‌گذاري‌هاي دولتي نتوانسته است به تثبيت جمعيت در منطقه بينجامد كه اين مسئله مي‌تواند بيانگر اين واقعيت باشد كه كاهش جمعيت روستايي علاوه بر تأثير عوامل دموگرافيك، ريشه در مهاجرت روستا – شهري داشته كه در بررسي علل و عوامل آن بايد علاوه بر رفع تبعيض‌ها و تفاوت‌هاي زندگي شهري و روستايي و كاهش نابرابري‌ها در اين دو فضا به ابعاد ديگر مسئله نيز توجّه نمود.