تبيين سياست‌گذاري‌هاي زيرساختي در توسعه‌ي كارآفريني روستايي

امروزه بهبود و ارتقاء زندگي مردم به شيوه ي كارآفريني، در چارچوب فرآيند توسعه، يكي از اصلي ترين دغدغه هاي دولت هاي امروزي به شمار مي رود؛ لذا كشورهاي مختلف مي كوشند زمينه‌ها و بسترهاي لازم براي شكل‌گيري و رشد و توسعه ي كارآفريني را در اجتماعات انساني در سطوح مختلف فراهم سازند تا جايگاه و نقش خود را در معاملات جهاني ارتقا دهند. دست يابي به چنين هدف‌هايي، مستلزم ايجاد بسترهاي مناسب در فراهم كردن زيرساخت‌هاي كارآفريني است كه از وظايف و سياست گذاري دولت ها به شمار مي رود. در اين راستا روستاها نيز مستثني از اين امر نبوده و نيازمند زيرساخت‌هاي مناسب براي قرارگيري در مسير توسعه ي كارآفريني مي‌باشند؛ بنابراين پژوهش حاضر درصدد بررسي و شناخت تبييني زيرساخت‌هاي كارآفريني روستايي و نقش سياست‌گذاري در تأمين زيرساخت‌هاي مناسب كارآفريني است. اين پژوهش با استفاده از مطالعات كتابخانه‌اي و اسنادي و با بهره‌گيري از منابع متعدد لاتين و فارسي به‌صورت توصيفي تحليلي و تطبيقي- مقايسه‌اي انجام شده است. هم چنين با توجّه به نظر كارآفرينان و با استفاده از مدل FAHP مهم‌ترين زيرساخت كارآفريني شناسايي گرديد. بدين منظور، با توجّه به تحقيقات انجام‌شده در اين خصوص و با پشتوانه ي نظري توسعه و گسترش امكانات زيربنايي در نواحي روستايي براي كارآفريني، موجب رونق توليدات صنعتي روستا و رونق و پايداري توليدات كشاورزي، افزايش اشتغال، بهبود درآمد و درمجموع بهبود كيفيت زندگي مي‌شود؛ بنابراين براي دست يابي به كارآفريني پويا و مستمر، ايجاد و توسعه زيرساخت‌ها و هم-چنين شكل‌گيري بسترهاي لازم براي دست يابي به اقتصادي پويا و رقابتي امري لازم و ضروري است. درعين‌حال اهمّيّت زيرساخت‌ها به‌اندازه‌اي است كه گروهي از محققان آن‌ها را به‌عنوان بستر كارآفريني ياد مي‌كنند؛ چراكه يكي از عوامل مؤثر در توسعه ي كارآفريني خصوصاً در روستاها به شمار مي‌رود و همين عامل با نتايج مثبتي كه دارد سبب توسعه ي روستا و بالطبع كاهش مهاجرت به شهر، كاهش شكاف شهر و روستا و كاهش مشكلات شهري و... مي‌شود و درمجموع در كنار ساير عوامل، توسعه ي منطقه‌اي رخ خواهد داد. هم-چنين با توجّه به نظر كارآفرينان و اولويت‌بندي زيرساخت‌ها به نظر مي‌رسد زيرساخت‌هاي مالي در اولويت توسعه ي كارآفريني قرار مي‌گيرند.