الگوي مديريتي امام هادي(عليه السلام) در سازماندهي چالش ها و جريان هاي فكري و فرهنگي زمان خويش

امروزه اهميت شناخت و بررسي الگوهاي مديريتي رهبران بزرگ تاريخ، خصوصا امامان شيعه(عليهم السلام) براي حفظ، تقويت و انسجام اجتماعات اقتصادي، سياسي، فرهنگي و اجتماعي بر كسي پوشيده نيست. امام هادي(عليه السلام) در زمان حيات و امامت خويش از يك الگوي خاص و هدفمند با توجه به شرايط سخت حكومتي، فكري و فرهنگي زمانه خويش بهره مي بردند. در زمان امامت ايشان جريان هاي انحرافي حضورگسترده و تاثيرگذاري داشتند؛ و همچنين دوران امامت ايشان با برخوردهاي اعتقادي، مناقشه هاي علمي، تبعيضهاي قومي و فشارهاي اقتصادي و سياسي دولتمردان‌ عباسي مصادف بود، كه قلمرو حكومت‌ آنان را به صحنه ي درگيريهاي مختلف‌ گروه‌ها و احزاب مبدل ساخته بود. از اينرو بررسي و شناخت الگوي مديريتي ايشان در جهت سازماندهي به اين چالشها و جريانهاي منحرف امري لازم و مهم ميباشد كه ما اين پـژوهش را با هدف دستيابي به اين الگو ي مديريتي تبيين نموده و درصدد شناسايي ساختار رهبري و مديريت آن امام همام درعصر خويش مي باشيم، و در اين راستا از روش توصيفي و تحليل محتوا و بررسي اسناد و منابع تاريخي و كتابخانه اي استفاده نموده ايم. نتيجه اي كه از اين پژوهش و نوشتار گرفته مي شود حاكي از نظام مند بودن رهبري و مديريت پيشواي دهم شيعيان مي باشد كه با استفاده از اين الگو و شيوه مديريتي، ايشان توانستند به خوبي جامعه اسلامي، خصوصا تشيع را رهبري و هدايت نموده و از فروپاشي و اضمحلال نجات دهند. همچنين اين الگو، روش و برنامه اي هدفمند با تشكيلاتي منسجم مي باشد به گونه اي كه در زمان حاضر نيز به خوبي ميتوان از اين شيوه مديريتي براي كنترل، هدايت و تعالي جامعه مسلمين به خوبي بهره برد.