مطالعه رابطه سرمايه فكري و نقدشوندگي سهام شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

سنجش سرمايه فكري و رابطه آن با ريسك بازار شركت ها در جوامع دانش محور كنوني و همچنين ارائه گزارش آن به افراد ذينفع در جهت درك شفاف تر از ارزش شركت ها و اتخاذ تصميم هاي اثربخش تر حائز اهميت است. در همين راستا، هدف اصلي اين پژوهش بررسي رابطه تجربي بين سرمايه فكري با نقدشوندگي سهام شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. به منظور دستيابي به هدف پژوهش يك فرضيه تدوين و براي آزمون آن ها از روش آماري رگرسيون چندگانه و روش اثرات ثابت استفاده شده است، كه در اين فرضيه ها متغير سرمايه فكري متغير مستقل و نقدشوندگي سهام متغير وابسته مي باشد. داده هاي مربوط به 148 شركت عضو بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از روش نمونه گيري سيستماتيك براي دوره زماني بين سال هاي 1390 تا 1394 گردآوري و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. روش پژوهش توصيفي-پيمايشي و از نظر هدف كاربردي و از لحاظ رويداد، پس رويدادي است. نتايج پژوهش براي فرضيه پژوهش حاكي از وجود رابطۀ مثبت و معنيدار بين سرمايه فكري با نقدشوندگي سهام است. با توجه به اهميت ويژگي هاي مختلف سرمايه فكري از ديدگاه سرمايه گذاران به عنوان مهمترين استفاده كنندگان صورت هاي مالي پيشنهاد مي شود موضوع سرمايه فكري به عنوان يكي از مباحث حسابداري مالي در متون درسي رشته حسابداري گنجانده شود. با توجه به نتايج پژوهش به كارگيري مديريت دانش در شركت ها ضروري به نظر مي رسد و شركت ها بايد با ايجاد واحدهايي مجزا براي سنجش و مديريت سرمايه فكري، ضمن افزايش به كارگيري نيروهاي متخصص، ساختارها و راهبردهاي شركت را بهبود بخشند تا از اين طريق عملكرد خود را ارتقا داده و احتمال نقدشوندگي سهام را افزايش و ورشكستگي شركت را كاهش دهند.