درآمدي بر جايگاه معنوي عنصر طبيعي آب در قرآن كريم و تبلور آن در هنر باغسازي ايراني

درتفكر اسلامي آب عامل تذكر به عنوان يكي از اساسي ترين منابع شناخت و وحدانيت الهي است بررسي مباني تفكراسلامي درباره اين عنصرطبيعي نشان از توجه ويژه كتاب مقدس قرآن به آب دارد درتعاليم اسلامي نيز زندگي اي كه سرشار از آرامش و تامل درآيات و نشانه هاي حق باشد مورد تاكيد بودها ست از اين رو با توجه به اينكه امروزه با گسترش بي رويه شهرها و آلودگي هايناشي ازآن حضور وتاثير عناصر طبيعي چون آب درعرصه فضاهاي معماري سبب نزديكي بيشتر انسان به طبيعت به عنوان نشانه اي از آيات الهي و كاهش فشارهاي روحي او خواهد بود اين مقاله ميكوشد به شناخت ويژگيهايآب و نقش آن درزندگي پرداخته و با اشاره به كاربرد آن درفضاهاي معماري ايراني اسلامي و به خصوص هنر باغسازي ايراني تا به امروز از آن به عنوان يكي از شاخصه هاي معماري ايراني اسلامي ياد نمايد يافته هاي حاصل از اين پژوهش با روش تحقيق توصيفي تحليلي و تاريخي و به كمك علم روانشناسي محيط حاكي از آن است كه درباغ ايراني علاوه برتمام عناصر محيطي عنصر آب بصورت هاي مختلف دردستيابي به ارامش و آسايش و تامل نقش اساسي را داراست.