مقايسه تطبيقي هنرهاي كاربردي درمساجد شهر اصفهان دردوره صفويه و قاجاريه

هنرهاي كاربردي درمعماري ايران سابقه اي ديرينه اي دارد اين هنر كه دراماكن مذهبي با توجه به اصول جهان بيني اسلامي شكل گرفته است هدفي چون اتصال و رسيدن به كمال مطلوب ا لهي را درسايه وحدت درنظر داشته است هنرهاي كاربردي پيش از اسلام دربناهاي حكومتي پس از ورود اسلام به ايران با رويكرد معناگرا درمعماري ايران دنبال شد آنچه دراين نوشتار بدان پرداخته خواهد شد تصويري است مقايسه اي از هنرهاي كاربردي دوره صفوي و قاجار اصفهان بدين منظور ريشه هاي اين هنر درتاريخ معماري ايران و بطور ويژه درمساجد مهم اين دو دوره درشهراصفهان طرح و بررسي گرديده است آنچه مسلم است آن است كهدراين نوشتار معماري دوران صفوي و قاجار شرح يا تحليل نخواهند شد لذا نگارندگان پس از سيري كوتاه درهنرهاي كاربردي مساجد انتخابي از دو دوره مذكور درشهراصفهان تلاش مي كنند دامنه تزئينات هر دوره و ويژگي آنها را درهر عصر مشخص و درنهايت به ويژگي هاي آنها از تجربيات معماري گذشته بپردازند دراين مقاله با استفاده از روش تحقيق كيفي توصيفي به تحليل و بررسي هنرهاي كاربردي و مقايسه ي تطبيقي آن درمساجد اصفهان دردودوره ي صفوي و قاجار پرداخته شدها ست.