حكمت تزئينات درمعماري اسلامي آرايه هاي معماري اسلامي

آراستن از ديرباز بخشي از هنراصيل بوده است اما آرايه بندي آن گونه كه درتكميل صورت باشد و نه تنها راهي براي زدودن كاستي ها بيشتر دردنياي هنر سنتي رواج داشت دردوران پس ازاسلام اين شيوه سيرتكامل پيمود و آرايه هايي كه از پس پيرايه ها سربرآورده بودند با الهام از اصالت الهي هنر اسلامي معنايي چون تازه يافتند كه سرآغاز آفرينش صورتي ديگر جهاني از هنر گشتند پيدايش اسلام روحي تازه دركالبد هنر دميد كه پيدايي مفاهيم تازه و دگرگوني بنيادين درباورهاي هنري را درپي داشت اين مفاهيم درآرايه هاي معماري اسلامي صورتي نمايان دارند به گونه اي كه برهر نقش و هرصورت مي توان معنايي نهان از حكمت الهي و اسلامي يافت و از وراي آن به تماشاي جهاني نو نشست اين پژوهش درگذري به معاني سنت و معماري و با نگاهي به گونه هاي آرايه بندي و مفاهيم نهفته درمتن آنها درپي دست يابي به تعريفي نو از آرايه هاي معماري اسلامي و مباني فلسفي و حكمي آنهاست بدين سان آرايه ها شاخساران پيوند فضاهاي گونه گون معماري اسلامي خواهند بود.