قلمدان و نقش آن در خوشنويسي وكتابت قرآن

ابزار كتابت و لوازم خوشنويسي ايران دوره صفويه وقاجاريه شامل دوات با ليقه، قلم نئين، قلمتراش، قط زن، قيچي، سنگ فسان،قلم جدول كشي و قاشق آب در دوات ريز كن مي باشند كه همه در ابزاري ديگر به نام قلمدان جاي داده مي شدند. تشكيل شده اس ت. « دان » وپسوند « قلم » قلمدان از كلمه قلم را از آن رو قلم گويند كه بريده شده مي باشد و گرنه در پسوند مكان و جاي مي باشد؛ « دان » ابتدا قصبه مي باشد و لغت بنابراين قلمدان به معناي مكان و جايي براي نگهداري قلم مي باشد و قلمي كه براي نوشتن به كار مي رود ابزار و ادواتي مي خواهد كه بايد در كنارش باشد و اينجا قلمدان نقش مهمي در تمركز اين ابزار و نگهداري آنها در يك مكان را دارد و آنها را از پراكندگي در مي آورد به خاطر همين نقش مهم قلمدان، طوري آن را شكيل و زيبا مي ساختند كه خود باعث تشويق هنرمندان خوشنويسي در كتابت قرآن مي شد و همچنين وسيله اي براي جذب ديگر اقشار جامعه به هنر خوشنويسي مي گرديد.