تنيدگي معماري پيش از اسلام ايران و باورهاي هم عصر خود

نوشتاري كه تقديم مي گردد حاصل پژوهشي است كه با سوال اوليه چرا به تاريخ معماري پيش ازاسلامي ايران پرداخته نمي شود؟ اغاز گرديد سوالهاي متعددي دررابطه با اين دوره تاريخي طولاني بهذهن محقق خطور مي كرد براي مثال آيا مي توان ويژگي مشتركي بين بناهاي پيش از اسلام ايران فارغ از زمان و مكان قائل شد؟ و آيا اگر معماري را حاصل اعتقادات و باورها و نيازهاي جسمي و روحي يك ملت بداني مي توانيم از متون مذهبي و اعتقادي و باستاني به نتايجي دررابطه با معماري برسيم؟ پژوهشگر را برآن داشت تا با نظري معمارانه به سراغ متون باستاني باقيمانده از دوران پيش از اسلام ايران برود دراين جهت نخست ويژگيهاي مشترك تعدادي از مصاديق برجامانده از آن دوران مورد بررسي قرارگرفت سپس منشا معماري اين ويژگي ها درمتونمذهبي هم عصر ساخت بناها دنبال گرديد جستجو دركتاب اوستا و بخشهاي مختلف آن به همراه ديگر كتب باستاني برجاي مانده اين واقعيت را اشكار كرد كه بسياري از مفاهيم معماري مشترك در بين مصاديق معماري پيش از اسلام ايران دراين متون قابل پيگيري است و اين مساله نشان دهنده تنيدگي باورها و معماري پيش ازاسلام ايران با يكديگر است.