ارائه مدلي جهت خطايابي نحوي هوشمند در زبان فارسي با استفاده از دستورزبان وابستگي

در دنياي امروز با افزايش زندگي ماشيني و ورود كامپيوتر در زندگي بشر و همچنين افزايش سندهاي متني الكترونيكي، ايجاد يك خطاياب جهت بررسي متون در زبان فارسي، اهميت ويژه‌اي پيدا كرده است. يكي از انواع خطايابي موجود در متون، خطايابي نحوي است. خطايابي نحوي متون به منظور رسيدن به يك متن عاري از خطاي نحوي است تا درك زبان براي ماشين افزايش يابد. در اين مقاله با كمك از دستورزبان وابستگي به دنبال ارائه مدلي براي خطايابي نحوي متون هستيم. دستور زبان وابستگي، يكي از روش‌هاي نمايش دستور زبان در پردازش زبان طبيعي است كه در اين مقاله از آن استفاده مي‏شود. مدل پيشنهادي اين مقاله ابتدا اسناد دريافتي را نرمال و استاندارد مي‌كند. سپس به جداسازي جملات و كلمات در متون مي‌پردازد. در مرحله بعد، چهار ويژگي برچسب مقوله‌اي، تعداد، شخص و زمان را در كلمات مشخص مي‌كند. سپس با استفاده از دستور زبان وابستگي جملات را بر اساس پنج شاخص نحوي تعريف شده، مورد بررسي و تحليل قرار مي‌دهد و در نهايت در صورت تشخيص خطا، آن‌ها را اعلام مي‌كند. در ارزيابي اين مدل براي تشخيص خطاي نحوي در دو مجموعه جملات آزمايشي كه شامل 405 جمله نمونه از قبيل جملات بدون خطا و جملات با خطا بودند، ميزان دقت 91% به دست آمد. استفاده از اين مدل باعث كاهش ابهام در توليد متون در ترجمه ماشيني و افزايش درك زبان توسط ماشين مي‌گردد.