جايگاه مادر در شعر معاصر عربي

جايگاه مادر در تربيت نسل¬هاي جامعه از جمله كاركردهاي مثبت و غير قابل انكاري است كه بايد در سطح والاي جامعه مطرح گردد. از آنجايي كه ادبيات و به ويژه شعر، قابليت نفوذ و تأثير شگرفي بر جان و روان بشر دارد و مخاطبان بسياري به خود جلب مي¬نمايد، عرصه¬ي بسيار ارزشمندي براي بازتاب نقش مادر به شمار مي¬رود. ادبيات معاصر عربي به واسطه¬ي ظرفيت¬هاي زباني وعاطفي خود، تجلي¬گاه احساسات ناب اديبان در موضوع شريف مادر بوده است. در اين پژوهش با روش تحليلي- توصيفي، ابتدا ضمن بيان معاني واژه مادر در متون ديني و ادبي، بازتاب جايگاه مادر در شعر عربي معاصر و درونمايه¬هاي آن مورد بررسي قرار مي¬گيرد. مادر در شعر معاصر عربي، گاه مظهر عشق و دلدادگى است و عاشق؛ گاه معشوق است و همسر؛ ديگرگاه مادرى دلسوز است و فداكار؛ گاه مظهر پارسايى و توكل و زمانى مظهر زهد و پرهيزگارى؛ گاه مظهر خردمندى و سياستمدارى و ميهن پرستى است و در همه اين احوال، معلم نيك اخلاق.