خود تجربه گرايي مبنايي براي پرورش خلاقيت در خانواده

تحقيقات متعدد نشان داده است كه خانواده يكي از عوامل ظهور و رشد خلاقيت در فرزندان است و نقش مادر به واسطه ارتباط و تأثيرگذاري عميق‌تر و بيشتر او بر كودكان بسيار كليدي است. به اين ترتيب سؤال اول مقاله مورد نظر اين است كه با توجه به اهميت خلاقيت در هزاره سوم، چگونه والدين مي‌توانند فرزنداني خلاق پرورش دهند؟ آيا مي‌توان به مبنايي براي اين موضوع دست يافت؟ از نظر محقق، خود تجربه‌گرايي به عنوان يك رويكرد تربيتي مي‌تواند محور قرار گرفته و از آن در توانمنديهاي كودكان بهره‌برداري كرد. اگر مادران در فرايند تربيتي خويش بتوانند رويكرد خود تجربه‌گرايي را مورد توجه قرار دهند، فرصت رشد خلاقيت فرزندان خود را فراهم مي‌كنند. فرصت رشد خلاقيت فرزندان خود را فراهم مي‌كنند. سؤال دوم اين مقاله اين است كه چه نسبتي بين خود تجربه‌گرايي و خلاقيت برقرار است؛ زيرا خود تجربه‌گرايي با خلاقيت ارتباط مستقيمي دارد. در خود تجربه‌گرايي، فرد به استقبال تجارب تازه رفته و از قدرت ريسك‌پذيري و استقلال فكري و عملي برخوردار است. در اين رويكرد فرد از خطا و اشتباه نهراسيده و به استقبال چالش‌هاي زندگي ميرود و همه اين‌ها زمينه‌ساز رشد خلاقيت در اوست. مؤلفه‌هاي اصلي خلاقيت با اين رويكرد كاملاً همسو است، بنابراين اگر والدين بتوانند خود تجربه‌گرايي را در كودكان و نوجوانان خود مورد تقويت قرار دهند و از رويكرد مقابل آن يعني محافظه گرايي كه مبتني بر روش‌هاي مطمئن آزمون شده است، اجتناب كنند عامل پرورش فرزندان خلاق و پر توان خواهند بود.