مقايسه‌ي كارايي مدل‌ نسبت‌فراواني و سيستم استنتاج عصبي-فازي تطبيقي در پهنه‌بندي حساسيت زمين‌لغزش( مطالعه‌ي موردي: منطقه‌ي بيلقان، كرج)

هدف از‌اين تحقيق، مقايسه‌ي كارايي مدل‌ نسبت فراواني و سيستم استنتاج عصبي‌-‌فازي تطبيقي در پهنه‌بندي حساسيت زمين‌لغزش، در محدوده‌ي پايين‌دست سد‌اميركبير تا آبگير بيلقان مي‌باشد. به‌اين منظور با استفاده از تصاوير ماهواره‌اي دقت‌بالا و بازديدهاي صحرايي، تعداد 257 نقطه‌ي لغزشي شناسايي و نقشه‌‌ي پراكنش زمين‌لغزش‌هاي منطقه‌ تهيه‌گرديد. به طور كاملاً تصادفي، تعداد180 لغزش (70 درصد) براي مدلسازي و تعداد 77 لغزش (30 درصد) براي اعتبارسنجي مدل انتخاب‌گرديد. تعداد 18 لايه‌ي اطلاعاتي شامل طبقات‌ارتفاعي، درجه‌ي‌شيب، جهت‌شيب، شكل‌ مسطحاتي‌ شيب، شكل ‌نيمرخ ‌شيب، فاصله از جاده، فاصله از آبراهه‌، فاصله از گسل‌هاي اصلي و فرعي، فاصله از چشمه‌، فاصله از خطوط انتقال انرژي، نوع كاربري اراضي، ميزان بارندگي سالانه، ساختارهاي زمين شناسي، شاخص حمل‌رسوب، شاخص پوشش‌گياهي نرمال‌شده، طول شيب، تراكم ‌شبكه‌ي ‌زهكشي و تراكم‌گسل به عنوان عوامل مؤثر بر وقوع زمين‌لغزش تعيين و در محيط نرم‌افزار ArcGIS رقومي گرديد. سپس از مدل نسبت‌فراواني و سيستم استنتاج عصبي-فازي تطبيقي براي تهيه‌ي نقشه‌هاي پهنه‌بندي حساسيت زمين‌لغزش استفاده گرديد و در نهايت نتايج حاصل از اين دو مدل با استفاده از منحني مشخصه‌ي عملكرد سيستم ارزيابي گرديد. نتايج نشان داد كه در منطقه‌ي ‌مورد ‌مطالعه مدل انفيس با ‌ دقت 731525/ 0 و خطاي RMSE معادل45141/ 0 نسبت به مدل نسبت‌فراواني با دقت 724873 /0 و خطاي 45526 /0 برتري دارد.