ارزيابي، تبيين و مقايسه مفاهيم تاب آوري و پايداري در مهندسي حمل ونقل

سيستم ها و شبكه هاي حمل ونقل، زيرساخت هاي مهمي براي موفقيت و رشد جوامع در تمامي سطوح، شامل: محلي، منطقه اي، ملي و بين المللي هستند. سيستم‌هاي حمل‌ونقل، در حالي كه يكي از مهم‌ترين بخش‌هاي اقتصاد هستند، براي حيات فعاليت‎هاي اجتماعي- اقتصادي نيز اهميت بسياري دارند. با رخداد حوادث و سوانح طبيعي و غيرطبيعي نظير زلزله، سيل، طوفان، حوادث تروريستي و ... سيستم و زيرساخت هاي حمل-ونقلي نيز ممكن است دچار اختلالات اساسي گردند. پس از رخداد برخي فعل‌وانفعلات در زمان كوتاهي پس از رخداد حادثه، در نهايت سيستم موجود دچار اختلال شده و در حال رسيدن به تعادل مجدد با شرايط جديد خواهد بود. انعطاف‌پذيري سيستم‌هاي حمل‌ونقل در مقابل بلاياي طبيعي يا ساخت بشر، براي سيستم و عملكرد مؤثر مجموعه‌اي از ساير سيستم‌ها داراي بيشترين اهميت است. دو مفهوم پايداري و تاب آوري، در حال حاضر بطور عمده در ادبيات حمل ونقل مطرح مي شوند. اين مقاله در نظر دارد ابتدا به بررسي و تبيين مفهوم تاب آوري بپردازد. سپس مفهوم پايداري مورد بررسي قرار خواهد گرفت. در ادامه مقايسه اي ميان اين دو مفهوم صورت مي پذيرد. همچنين با توجه به اينكه مفهوم تاب آوري با انعطاف پذيري در ارتباط است، بحث هايي در رابطه با مفهوم انعطاف پذيري زيرساخت هاي حمل ونقلي نيز صورت خواهد گرفت.