اثربخشي درمان شناختي رفتاري بر اضطراب مادران داراي كودك نابينا

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان شناختي رفتاري درميزان اضطراب مادران داراي كودك نابينا در سال 1395 بوده است طرح پژوهشي نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بوده با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس يك مركز توانبخشي كودكان نابينا انتخاب شد و پرسشنامه اضطراب بك (1988) اجرا گرديد. براساس نمونه گيري تصادفي از بين افرادي كه نمره بيشتر در پرسشنامه هاي اضطراب كسب كرده بودند 20 نفر انتخاب شدند و به تصادف در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند گروه آزمايشي به ترتيب 8 جلسه درمان شناختي رفتاري خانواده دريافت كردند و در گروه كنترل مداخله اي صورت نگرفت. نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه بين دو گروه از نظر اضطراب تفاوت معنادار نبود. براساس نتايج اين پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه درمان شناختي رفتاري بر ميزان اضطراب مادران داراي كودك نابينا تاثيري نداشته است