نگاهي به نقش و جايگاه زنان در هنر امروز ايران

هنر به طور روشن اصلي ترين برون داد بشر در حوزه ي ادراك ها و احساس هاي اوست كه از طريق آثار كلامي و ادبي، تصويري و ديداري، موسيقايي، نمايشي و جلوه هاي نوين هنر متبلور مي شود. بر اين اساس هر يك از گزاره هاي حسي، عاطفي، بينشي و شناختي انسان از پديده ي شگفت هنر سهم دارند و موضوع و دست مايه ي آن قرار مي گيرند. در همه ي دوره هاي تاريخي در هنر ايران، زن از جايگاهي انساني برخوردار است و در هنر ايراني، التذاذ جنسيتي در بازنمايي زن كم تر به چشم مي آيد. توجه به حريم زن از ويژگي هاي شاخص هنر ايران است. در حالي كه در بسياري از جوامع و در طي دوره هاي مختلف تاريخي مي بينيم كه بخش قابل توجهي از مضامين هنري به بازنمايي جذابيت هاي جنسيتي زن اختصاص دارد. در ايران چندين پديده بر پويايي نقش زنان تاثير داشته است: دگرگوني هايي هم چون نوگرايي (مدرنيزاسيون) با سويه هاي خوش آيند و ناخوش آيند آن از دو سده پيش تا كنون و آغاز داد و ستدهاي دانش گوناگون سياسي، اجتماعي، خانواده گي، و پرورشي، دگرگوني ها انديشه گي و اجتماعي و فرهنگي پديد آمده در انقلاب اسلامي ايران، دوره هويت يابي، و ويژگي هاي نوين جهاني شدن، هر يك به گونه اي در دگرگون شدن نقش زن دست داشته است. زن ، موضوعي است كه در ادبيات و هنر هميشه مورد توجه و اهميت خاصي بوده است . اين موضوع در هنرهاي تجسمي ايران از دير باز تاكنون مورد توجه هنرمندان دوره هاي مختلف از جمله دوره معاصر قرار گرفته است . بدين ترتيب نقش زن در هنر را مي توان از جنبه هاي گوناگون مورد ارزيابي و تحليل قرارداد. در اين تحليل ها مي توان زن را در مقام مولد و پديدآور و نيز در مقام موضوع و محتواي اثر هنري مورد بررسي قرار داد. در اين مبحث ابتدا تعريفي از هنر و آفرينشگري خواهيم داشت و سپس به ارتباط هنر و زن خواهيم پرداخت و تاثيرات هنر براجتماع و فرهنگ را بررسي مي كنيم و در پايان دلايل حضور زنان در زمينه هنر به خصوص جامعه معاصر ايران را مورد بحث قرار خواهيم داد. اين تحقيق بر اساس مطالعات كتابخانه اي انجام شده است.