اثربخشي درمان گروهي با رويكرد يكپارچه توحيدي بر رضايت زناشويي زنان متاهل

پژوهشگران تا كنون به منظور بهبود روابط زناشويي و ارتقاء كيفيت ارتباط زوجين از مداخلات زوج درماني و روان شناختي مختلفي استفاده كرده اند. اما در سال هاي اخير به دنبال آزمون مداخلات ديگري نظير معنويت درماني و بهبود ارتباط با مبدأ جهان، بر ساير ابعاد ارتباطي انسانها بوده اند. بنابراين همسو با چنين اهدافي، پژوهش حاضر نيز با هدف تعيين اثربخشي گروه درماني با رويكرد يكپارچه توحيدي بر رضايت زناشويي زنان متاهل انجام گرفته است. طرح كلي پژوهش، نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل زنان متاهل مراجعه كننده به كلينيك شفا در شهرستان مشهد بوده و نمونه مورد نظر به صورت در دسترس انتخاب شدند و سپس بصورت تصادفي، 15 نفر از آنها در گروه آزمايش و 15 نفر ديگر در گروه كنترل جايگزين شدند. براي اجراي اين پژوهش، ازفرم كوتاه پرسشنامه رضايت زناشويي انريچ (اولسون و همكاران ،1989) استفاده كرديم. پرسشنامه قبل و بعد از مداخله، بر روي دو گروه اجرا شد . آمورش بصورت، 22 جلسه مداخله درمان گروهي با رويكرد يكپارچه توحيدي به مدت 90 دقيقه و دو بار در هفته فقط براي گروه آزمايش اجرا شد. مدل آماري مورد استفاده؛ تحليل كوواريانس چند متغيري بود. يافته ها نشان دادند كه؛ گروه آزمايش با برخورداري از مداخله گروهي با رويكرد يكپارچه توحيدي ، نسبت به گروه كنترل، از افزايش معناداري در رضايت زناشويي برخوردار شدند