بررسي ظرفيتهاي آثار تاريخي در توسعه گردشگري نمونه موردي مجموعه بناهاي صفويان در فرح آباد ساري

توسعه گردشگري از شاخصهاي توسعه اقتصادي در ميان ملل ميباشد. بسياري از كشورهاي در حال توسعه بخش مهمي از فعاليتهاي اقتصادي و توليدي خود را به اين امر اختصاص دادهاند. تقاضاي روزافزون گردشگران و تلاش متوليان امر جهت جذب گردشگر از طريق جاذبههاي مختلف فرهنگي، تاريخي، طبيعي، مذهبي، صنعتي، علمي و درماني انجام ميپذيرد. مجموعه تاريخي فرح آباد مربوط به دوران صفوي در مسير شهرستان ساري به سمت درياي خزر داراي ويژگيهاي فرهنگي، مذهبي، تاريخي و طبيعي در جذب گردشگري ميباشد. اما در كمال تاسف با وجود گسترشهاي فراواني كه در اين خصوص در منطقه انجام يافته است، جاذبه تاريخي آن بسيار كمتر از جاذبه طبيعي منطقه به چشم آمده است. اين مقاله با هدف بررسي ظرفيتهاي گردشگري تاريخي از طريق مطالعه آثار تاريخي به جا مانده از دوره صفوي شامل مسجد چهار ايواني، كاخ، پل و ... و بازيابي آن در اين منطقه سعي در شناخت، به كارگيري و تقويت حداكثر توان منطقه در جذب گردشگر در همه فصول سال را دارد. طبق بررسيهاي به عمل آمده آگاهي بخشي بوميان و ترغيب مسافران در فصول پرتردد، ايجاد موزههاي مرتبط، برگزاري مراسمات خاص همچون جشنها و مسابقات و توليد برنامههاي صدا و سيما در اين محوطه تاريخي در شناساندن و بالابردن ميزان جذب گردشگر موثر ميباشد.