بررسي نقش ميدان در دوره ي معاصر با توجه به رويكرد جهاني شدن با تاكيد بر دوره قاجار و پهلوي ) نمونه موردي: ميادين تهران(

ميدان عرصه مهمي جهت تجلي هويت، فرهنگ و زندگي شهري شهروندانش مي باشد. با توجه به اين مهم در اين نوشتار به چگونگي ايفاي نقش ميدان در دوره ي معاصر مي پردازيم. نحوه ي رويارويي ايران با مدرنيزاسيون و دوران پس از آن و نحوه ي تاثير پذيري فضاهاي جمعي ايران به خصوص ميادين از دغدغه هاي اصلي اين پژوهش خواهد بود. همچنين به بررسي عوامل موثر در شكل گيري ماهيت ميدان ايراني و نحو ه ي تغيير ماهيتش در دوره ي معاصر خواهيم پرداخت. سوال اصلي تحقيق جايگاه ميدان ايراني در دوره ي معاصر در دنيا چگونه است؟ و اين جايگاه چگونه مي تواند علاوه بر پاسخگويي بر نياز مخاطبينش ارتقا يابد؟ آيا ميدان ايراني فضايي مناسب جهت تعاملات اجتماعي شهروندانش است؟ پاسخگويي به اين سولات با استفاده از روش تحقيق تفسيري تحليلي مبتني بر مطالعات ميداني و اسناد كتابخانه اي مي باشد. فرضيه تحقيق بر اين باور است كه پديده ي - جهاني شدن بر عملكرد و ماهيت ميدان موثر بوده است. در اين تحقيق به اين نتيجه مي توان رسيد كه ميدان در تهران به خصوص در دوره ي معاصر به علل مختلف سياسي، اقتصادي، اجتماعي و ... ، فضايي جهت تعاملات مردم نبوده و در پي پاسخگويي به اهداف ديگر بوده است.