بررسي نقوش هندسي در گچبريهاي دوره ساسانيان

هنر ساساني هنري است كه عملاً منعكس كنندهي قريحههاي فردي، ابداع و نبوغ خاصّ ايراني است. اين عصر يكي از دورانهاي طلايي تاريخ هنر ايران بهشمار ميرود كه با اينكه بيش از 1011 سال از عمر آن گذشتهاست؛ اما همچنان منبع مهمي در هنر معاصر ايران امروز ميباشد. يكي از هنرهاي با ارزش دوران ساساني، همانا هنر گچبري است كه بر سينهي ديوار بناها و كاخها مكاني شايسته را براي خود در ميان ساير هنرها كسب كردهاست و زينت بخش معماري ساساني و سرآغاز هنر بعد ساساني شد. در ميان هنرهاي مختلف، مشخصتر و از نقطه نظر كاربرد و الگوي كار پيشرفتهتر ميباشد. در ميان نقوش گچبريهاي ساساني، نقوش هندسي جايگاه خاصي دارد و كمتر به آن پرداخته شدهاست. اين تحقيق با هدف مطالعه دقيق بر روي نقوش به ريشهيابي نقوش و موارد استفاده در هنر ساساني و معرفي قابليتها و تواناييهاي اين نقوش به هنرمندان، جهت استفاده در هنر معاصر، پرداختهاست. از سوالاتي كه اين تحقيق به آن پاسخ گفته است؛ ميتوان گفت؛ در بين دستهبندي نقوش ساساني كدام دسته از نقوش سهم بيشتري از تزيينات را به خود اختصاص دادهاند؟ هدف از استفاده اين نقوش در تزيينات چه بودهاست؟ تحقيق پيش رو براساس مطالعات كتابخانهاي و به روش توصيفي و تحليلي به بررسي نقوش هندسي در گچبريهاي ساساني پرداختهاست.