تحليل بصري خط كوفي)ساده( و كاربست آن در ساخت المان حجمي

كوفي يكي از رايجترين و پركاربردترين رسم الخط هاي به كار گرفته شده در هنراسلامي است. از قرآنهاي اوليه و كتيبه هاي آجركاري شده تا كاشي كاري ها و تزئينات گچبري، آثار سفالي، شيشه اي، فلزي و حتي پارچه هاي اسلامي نمونه هاي متنوعي از اين رسم الخط را در دوره هاي مختلف تمدن اسلامي نشان مي دهند. اين رسم الخط يكي از هندسي ترين و طرح محورترين خطوط رايج در جهان اسلام است كه به صورت دو بعدي در سطوح ابنيه و آثار هنري ديگر منقوش شده و يا به صورت نيم برجسته بر سطوح آنها حضور يافته است. مقاله حاضر در نظر دارد رويكردي متفاوت به اين رسم الخط اسلامي داشته باشد و قابليت هاي بصري و كيليات تجسمي آن را جهت به كارگيري در طراحي و ساخت آثار حجمي بررسي نمايد. و به اين سوال اساسي پاسخ دهد كه چه قابليتهايي از رسم الخط كوفي جهت استفاده از آنها در حجم سدازي وجود دارد براي اين منظور مقاله حاضر با بهره گيري از روش توصيفي-تحليلي به گردآوري مطالب شد به شيوه كتابخانه اي پرداخته است و به تحليل تجسمي حروف ميپردازد و نتايج حاصله نشان ميدهد كه: 1-هر حرف در اين نوع نوشتار از وييگيها، بارزه ها و خصوصيات حجمي-رواني خاصي برخوردار است كه با ديگر حروف متفاوت است 2- هر فضا با نامي مشخص ميشود انتظار ناظر از چيزهايي كه در آن فضا ميبيند با ديگر فضاها متفاوت است. اين فضاست كه تفاوتها را ميطلبد، فضا نياز را در اختيار هنرمند قرار ميدهد و هنرمند با توجه به نيازي كه احساس ميكند، آثاري مي آفريند.