بررسي تاثير هندسه در معماري مسجد شيخ لطف الله اصفهان

معماري مساجد در هنر اسلامي، جايگاه ويژه اي دارد. ترجمان انديشه ها و اعتقادات هنرمنداني است كه طندگي خويش را براي رسيدن به يگانگي و وحدت صرف كرده اند. هندسه يكي از مهمترين عوامل در شكل گيري يك اثر معماري است. استفاده از ترسيمات هندسي در هنر و معماري ايران سابقه طولاني دارد. طرح مايه هاي هندسي مخصوصا پس از اسلام، براي معين كردن اندازه هاي بنا و به دست اوردن تناسبات مطلوب مورد استفاده قرار گرفته است. مسجد شيخ لطف الله با دارا بودن ويژگي هاي هندسي و تناسبات خاص خود، يكي از شاخص ترين مساجد دوره صفريه مي باشد. اين مقاله به بررسي ويژگي هاي هندسي رعايت شده در طراحي مسجد شيخ لطف الله اصفهاني، يكي از آثار به جا مانده از دوره صفوي مي پردازد. فرضيه پژوهش بر اين است كه هندسه اين مسجد بر پايه روابط و ترسيمات هندسي دقيق شكل گرفته است و هدف از پژوهش حاضر بر اين است كه از اين هندسه پرده بردارد. روش پژوهش در اين مقاله، تحليلي- توصيفي است و از طريق تحليل هندسه بنا به نتيجه رسيده است. ابندا پلان مسجد و موقعيت آن در ميدان ارايه شده و با تحليل هندسي آن، به اثبات فرضيه پرداخته است.