ارزيابي اثرات تغيير اقليم بر طراحي ساختمان‌هاي مسكوني با استفاده از مدل SDSM (مطالعه موردي: شهر كرمانشاه)

در دهه‌هاي اخير تغيير اقليم در بسياري از نقاط جهان آثار خود را به‌جاي گذاشته و انتظار مي‌رود در دهه‌هاي آينده اثرات اين تغييرات تشديد شود. كشور ايران نيز از اين تغييرات بزرگ‌مقياس مستثني نبوده و اثرات آن در بسياري از نقاط كشور مشاهده‌شده است. در اين پژوهش، تغيير اقليم و تأثير آن در طراحي ساختمان‌هاي مسكوني شهر كرمانشاه در دوره اقليمي (2049-2020) موردبررسي و تحليل قرار گرفت. از مدل SDSM جهت بررسي تغيير اقليم و از شاخص زيست‌اقليمي ساختماني گيوني، جهت بررسي وضعيت آسايش گرمايي در داخل ساختمان استفاده شد. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد كه ميانگين دما در بخش مركزي استان به ميزان 0.5 درجه سلسيوس افزايش و رطوبت نسبي به ميزان 5/1 درصد كاهش مي‌يابد. نتايج حاصل از محاسبه شاخص زيست‌اقليمي گيوني نيز نشان داد كه بيشتر ماه‌هاي سال در دوره آتي مشابه دوره پايه خارج از محدوده آسايش قرار دارند و سرماي هوا در بيشتر ماه‌هاي سال به‌گونه‌اي است كه نياز به استفاده از وسايل گرمايشي، ضروري است؛ بنابراين براي طراحي همساز با اقليم در اين مناطق بايد از مصالحي با ظرفيت حرارتي بالاتر، جهت كنترل حرارت از طريق پوسته ساختمان استفاده شود و به‌منظور بهره‌گيري از انرژي حرارتي تابش آفتاب، نيز پوشش سقف خارجي تيره‌رنگ انتخاب گردد.