بررسي مضامين ديني در قالي هاي دوره قاجار

دوره قاجار بخش بزرگ و مهمي از تاريخ هنر ايران را شامل مي شود. در اين دوره زمينه مناسبي براي رشد و رونق انواع هنرهاي مختلف از جمله هنر- صنعت قالي مهيا شد. هنرمندان با تكيه بر ميراث گرانبهايي كه از تاريخ هنر ايران به خصوص دوره صفويه به همراه داشتند و با تأثير پذيري از اوضاع عصر خويش به خلق آثاري نوين نائل شدند. در اين دوران هنر-صنعت فرش به عنوان بخشي از فرهنگ و هنر جامعه كه پيوستگي عميقي و غير قابل انكاري با تحولات مختلف تاريخي و فرهنگي جامعه دارد، دستخوش تغييرات چشمگيري شد؛ چنانجه تغييرات عمده اي را در زمينه طرح و نقش، ابعاد و اندازه، عوامل حمايتي و نظارتي و مديريتي شاهد بوده است. هنر قالي بافي اين دوران، نشأت گرفته از باورهايي است كه ريشه در اعتقادات ملي و مذهبي مردم دارد. قالي بافي از جمله هنرهايي است كه رشد خود را تحت تأثير مباني فكري اسلامي به تكامل رسانده است. اين هنر از برجسته ترين نمادهاي ملي، تاريخي و شاخص هويت ايراني در طرح و نقش خود بهره جست. مذهب به عنوان يكي از مولفه هاي مهم در توليد آثار هنري در اين دوره به شمار مي آيد. در اين پژوهش ضمن اشاره به اوضاع مذهبي در دوره قاجار به مطالعه تجلي آموزه هاي ديني در قالي هاي اين دوره مي پردازيم. در اين راستا به معرفي 5 نمونه از قالي هاي دوره قاجار با مضامين و كاربرد مذهبي مي-پردازيم.